Historia parafii i kościoła w Wiźnie rozpoczyna w 1300 roku wtedy to została wybudowana drewniana kaplica na zamku. W 1390 roku zbudowano drewniany kościół św. Marka Ewangelisty, spalony dwukrotnie przez Litwinów i Krzyżaków. Pierwszym proboszczem był Placidus Cracovinus, benedyktyn z Tyńca. Kościół znajdował się w miejscu gdzie obecnie jest cmentarz. Za Zygmuntem Glogerem „akta świadczą, iż w Wiźnie było wtedy domów 760, osób do spowiedzi wielkanocnej przystępowało 4 800, w samej zaś Wiźnie 2000 (…), księży było 8, uczniów w szkole 360.”
Księżna Anna Mazowiecka w 1500 roku funduje nowy, murowany kościół p.w. św. Jana Chrzciciela, osobiście wskazując miejsce, w którym ma zostać wzniesiony. Budowę, świątyni ukończono w 1525 roku. Położony na skarpie nad Narwią na wzgórzu zwanym Ogrody, zniszczony został w czasie potopu szwedzkiego, jak również przez dwa pożary.
W roku 1884 nadano świątyni ostateczny kształt. W 1944 roku kościół został wysadzony przez wycofujących się Niemców, odbudowany w latach 1951 - 1958 staraniem proboszcza Telesfora Podbielskiego. Obecnie jest rekonstrukcją kościoła w pierwotnym, gotyckim kształcie. Obok kościoła znajduje się murowana dzwonnica, zbudowana około 1650 roku.
Kościół wraz z otoczeniem stanowi unikalny w skali regionu zespół sakralny, świadczący o bogatej historii miasta i jego dużym znaczeniu w okresie średniowiecza i renesansu.
oprac. Mariusz Soliwoda